Zdjęcie: Fred Kruijen

Krzemiany stanowią około 95 procent skorupy ziemskiej. Mogłoby się więc wydawać, że są bezwartościowe. Nie jest to do końca prawdą. Trydymit należy do gromady krzemianów (SiO2) i jest ceniony nie tylko przez kolekcjonerów, ale również przez naukowców. Kryształy tego rzadko występującego minerału są mikroskopijne. Największy ma jeden centymetr długości i jest bardzo cienki. Na zdjęciu można zobaczyć trydymit z Ettringer Bellerberg, w górach Eifel w Niemczech. Jest on szeroki jedynie na 2,5 mm.

Mimo to można z niego odczytać wartościową informację o tym, jak powstają kryształy i jak się zmieniają w różnych środowiskach. Trydymit jest także wytwarzany syntetycznie do produkcji okładzin z ceramiki ogniotrwałej w takim wyposażeniu jak nagrzewnice dmuchu wielkopiecowego, piece martenowskie i wielkie piece stosowane hutach. Trydymit występuje częściej jako składnik opalu niż jako osobny minerał. Gra kolorów w opalu bierze się z dyfrakcji światła w submikroskopijnych warstwach krzemianu.

Jego niezwykłe kryształy wyróżniają trydymit wśród innych minerałów. Jedne z najpiękniejszych okazów pochodzą ze wzgórz Eugane we Włoszech. Inne miejsca występowania to Lytelton Harbour w Nowej Zelandii, Kornwalia w Wielkiej Brytanii, Góry Slanskie na Słowacji i Pachua w Meksyku.

W USA trydymit występuje między innymi w Thomas Range w stanie Utah, Obsidian Cliff w Parku Narodowym Yellowstone w Wayoming oraz w Mount Lassen w Parku Narodowym Lassen Volcanic w Kaliforni.
Trydymit jest wysokotemperaturowym polimorfem kwarcu i zwykle występuje jako tablicowe białe lub bezbarwne pseudoheksagonalne kryształy lub płatki w zagłębieniach w kwaśnych skałach wulkanicznych.
Minerał został po raz pierwszy opisany w roku 1868 i otrzymał swoją nazwę od greckiego słowa tridymos, co oznacza potrójny, gdyż trydymit występuje zwykle jako bliźniacze trojaki.

Anders Lindgren