Udany proces

W zakładzie przeróbki stosującym sorpcję węglem aktywnym (carbon-in-leach – CIL) w kopalni Tarkwa, należącej do firmy Gold Fields, praca wre przez cały czas. Duże wydobycie i przerób niskoprocentowej rudy to warunek rentowności operacji. Dlatego do zakładu CIL strumień rudy płynie przez całą dobę.

Ta odkrywkowa kopalnia znajduje się w południowo-zachodniej Ghanie, około 300 km na zachód od stolicy kraju Akry. Kopalnia jest położona 30 kilometrów od miasta Tarkwa, liczącego 30 000 mieszkańców, siedziby George Grant University of Mines and Technology, znanej uczelni technicznej, kształcącej między innymi inżynierów górnictwa.

W 2017 r. w kopalni Tarkwa wydobyto 103,8 milionów ton rudy, z której pozyskano 566 400 uncji złota – 1,3 uncji z jednej tony rudy. Zmniejszające się zasoby i coraz mniejsza zawartość złota w rudzie sprawiają, że kierownik ds. metalurgii Henry Mensah Atakora i jego koledzy muszą utrzymywać wysokie tempo wydobycia w czterech wyrobiskach kopalni.

– Mamy bardzo duży przerób, więc nie ma miejsca na błędy – mówi Atakora, który kieruje wszystkimi etapami przeróbki rudy. – Każdy przestój ma znaczące skutki dla produkcji, więc wymagania w stosunku do całej załogi są bardzo wysokie. Wszystkie maszyny, takie jak kruszarki, młyny czy pompy, muszą pracować bez zarzutu.

W tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem było zoptymalizowanie operacji w istniejącym zakładzie CIL w 2014 r., aż do osiągnięcia obecnej wydajności 13,5 miliona rudy rocznie.

– Jest to ruda niskoprocentowa, więc przez kruszarki i młyny przechodzą jej duże ilości, codziennie 40 000–45 000 ton – mówi Atakora.

Kruszarki firmy Sandvik są od 20 lat z powodzeniem stosowane w kopalni Tarkwa. W zakładzie CIL pracuje dziś sześć kruszarek trzeciego stopnia Sandvik CH660 zainstalowanych w 2011 r., i dwie kruszarki drugiego stopnia Sandvik CS660 zainstalowane w 2012 r.

– Wydobywana ruda staje się coraz twardsza, co powoduje problemy. Dlatego zastąpiliśmy kruszarki H4000, zainstalowane w latach 1990., kruszarkami CH660 – mówi Kofin Arhin, inżynier pracujący w zakładzie przeróbki CIL. – Poprosiliśmy inżynierów z firmy Sandvik o ocenę sytuacji i analizę wąskich gardeł. Dziś wiemy, że ten projekt nie byłby możliwy bez ich pomocy – w którą zaangażowali się już od pierwszego dnia pracy nowych kruszarek.

Oprócz dostarczenia trwałego i niezawodnego sprzętu, który radzi sobie w wymagających warunkach, Sandvik zapewnia także szkolenie techniczne operatorów sprzętu i pracowników utrzymania ruchu, co podnosi ich wiedzę i umiejętności. Dzięki szkoleniu zwiększają się bezpieczeństwo pracy, niezawodność i produktywność, przy równoczesnym zmniejszeniu czasu przeznaczonego na serwis i wydłużeniu okresu eksploatacji maszyn.

– Technologia kruszenia przez cały czas idzie do przodu, więc wsparcie techniczne i szkoleniowe firmy Sandvik jest nieocenione – podkreśla Arhin. – Częścią tych działań jest między innymi tygodniowe szkolenie połączone z praktycznymi zajęciami. To wszystko bardzo wzmacnia nasze partnerstwo.

W zakładzie CIL w kopalni Tarkwa wprowadzono w 2013 r. system inspekcji serwisowej, co według Arhina pozwoliło przedłużyć okras eksploatacji walców zębatych i innych zużywających się części i wydłużyć czas pracy maszyn.

Oczekuje się, że w 2018 r. w kopalni Tarkwa zostanie wyprodukowanych 520 000 uncji złota, a przewidywany czas jej dalszej eksploatacji wyniesie pięć-sześć lat. Arhin i jego zespół stoją teraz przed ciekawym wyzwaniem: dalsze zwiększenie wydajności zakładu przeróbki CIL.

– Zawsze istnieje presja – mówi Arhil. – Pojawiają się nowe wyzwania i wymagania. Ale przy odpowiednim wsparciu dostawców, takich jak firma Sandvik, i kierownictwa kopalni na pewno im podołamy.