Wyciągając pomocną dłoń

Uczniowie w szkole nr 1 w Pakyi marzą o tym, aby zostać lekarzami, pilotami i inżynierami. Nauczyciele wciąż powtarzają, że drogą do przyszłej jest pilna nauka. 

Jednak nauka jest tu bardzo utrudniona, odkąd burza w grudniu 2014 r.  zniszczyła kilka sal lekcyjnych w tej liczącej 900 uczniów wiejskiej szkole, położonej 20 kilometrów na południe od Kumasi, drugiego co do wielkości miasta Ghany. 

Nauczycielka Hannah Amankwah doskonale pamięta grudniowe oberwanie chmury. 

– Było to już po zajęciach lekcyjnych, więc wszyscy byli w swoich domach – mówi Amankwah, która od 2010 r.uczy w szkole angielskiego, gospodarstwa domowego oraz technologii informacji i komunikacji (ITC). – Następnego ranka okazało się, że część budynku szkolnego zawaliła się. Dzieci nie miały się gdzie uczyć. Wszyscy czuliśmy rozpaczliwy smutek.

Był to dla uczniów trudny czas.  

– Nauka na zewnątrz, pod drzewami, była dla nas bardzo trudna – mówi Janet Appiah, uczennica trzeciej klasy gimnazjum, która chciałaby zostać pielęgniarką. 

Szkoła i wioska wielokrotnie oficjalnie zwracały się do ministerstwa edukacji o fundusze na odbudowę szkoły, ale za każdym razem odpowiedź brzmiała, że brak jest pieniędzy. W tej sytuacji zwrócono się o pomoc do firmy Sandvik Mining and Rock Technology.

W 2013 r. firma otworzyła tu swoje centrum serwisowe przeznaczone dla zachodniej Afrykę. Siedziba centrum leżała jedynie o kilka minut jazdy od szkoły, na ziemi, którą odkupiono od starszyzny plemiennej w Pakyi. Burza, która zniszczyła część budynków szkolnych, spowodowała zniszczenia także w centrum serwisowym firmy Sandvik – została zdewastowana część dachu.

zaraz po tym jak Sandvik odbudował swoje centrum, Nuhu Salifu, wicedyrektor firmy w strefie Afryki Zachodniej, odwiedził szkołę. Zniszczenia zrobiły na nim wstrząsające wrażenie.

– Mamy pełną świadomość tego, że jesteśmy w Afryce Zachodniej nie tylko po to, żeby pracować – mówi Salifu. – Naszym głównym zadaniem jest oczywiście satysfakcja udziałowców i pracowników firmy, ale nie pozostajemy obojętni na los społeczności, w których pracujemy.  

– Wiedzieliśmy, że pomagając szkole, wspieramy równocześnie miejscową ludność. 

Lokalne kierownictwo firmy Sandvik otrzymało zgodę dyrekcji koncernu na sfinansowanie budowy budynku szkolnego z sześcioma klasami. W 2017 r., po konsultacji z miejscowymi liderami i naczelnikami plemiennymi, gdy otrzymano odpowiednie zezwolenia, rozpoczęto budowę. 

– Dzieci były bardzo szczęśliwe, gdy usłyszały, że otrzymają nowe sale lekcyjne – mówi Anane. – Wszyscy byliśmy szczęśliwi – nauczyciele, uczniowie i miejscowa społeczność. 

Po przetargu Sandvik wybrał miejscowego wykonawcę. Samuel Brewu, kierownik ds. zasobów ludzkich, był pod wrażeniem prac wykonanych wcześniej przez tę firmę. 

– Jednym z naszych warunków było zaangażowanie w budowę jak największej liczby tutejszych mieszkańców – mówi Brewu. – Mieszka tu wielu rzemieślników, także stolarzy. Zamiast więc szukać podwykonawców w dużych miastach, zaangażowaliśmy do prac budowlanych miejscową społeczność.

wykorzystanie miejscowych zasobów oznaczało na przykład użycie do budowy dachu zrecyklingowanych palet z zakładów firmy Sandvik i kontenerów stosowanych przez tę firmę do transportu części zamiennych i wyposażenia. 

– Dla nas był to raj na ziemi, gdyż zawsze mieliśmy tu problem z brakiem miejsca – mówi Amankwah. – Nowy budynek zapewni naukę w komfortowych warunkach. Jesteśmy wdzięczni i ogromnie szczęśliwi. Dzieci były bardzo podekscytowane lekcjami w nowym budynku. 

Na początku 2018 r., dokładnie 50 lat od zbudowania tutaj szkoły, Sandvik otworzył podwoje nowego budynku. 

– Wszyscy bardzo się cieszymy – mówi Appiah. – Teraz będziemy mogli znów skupić się na nauce.